در سال های اخیر سیکل برایتون فوق بحرانی CO2 به عنوان یک فناوری تولید الکتریسیته پیشرفته در حال توسعه می باشدکه یکی از کاربردهای آن استفاده در پلنت های هسته ای به عنوان جایگزین سیکل رانکین می باشد. سیال عامل این سیکل برایتون دی اکسید کربن فوق بحرانی می باشد. سیال فوق بحرانی به هر ماده‌ای که بالاتر از فشار و دمای آن در نقطه بحرانی باشد اطلاق می‌شود. علاوه بر کاربرد در نیروگاه های هسته ای از این سیکل می توان در ترکیب با انرژی های نو از قبلی خورشیدی نیز بهره برد و از این رو در بسیاری از مقالات سال های اخیر، نمونه های بسیاری از انواع پیکربندهای سیکل های فوق بحرانی یافت می شود که با تغییر بیشترین و کمترین مقدار فشار و دمای سیکل و کمپوننت ها سیکل بهینه شده شده است.
روش ها و پیکربندی های مختلفی از قبیل استفاده از ری هیتر، تراکم دوباره و… برای بهبود عملکرد سیکل برایتون فوق بحرانی وجود دارد. در این فایل، یک نمونه سیکل مشابه پلنت یک نیروگاه هسته ای همراه با ری هیتر و تراکم دوباره در نرم افزار ترموفلکس مدلسازی شده است که سیکل آن در شکل فوق نمایش داده شده است. دی اسید کربن فوق بحرانی توسط سدیم مذاب حرارت می بیند و سپس وارد توربین فشار بالا (HPT) می شود. جهت بازگرمایش سیال کاری نیز از یک ری هیتر به همراه یک توربین کم فشار (LPT) استفاده شده است. برای گرمایش جریان اصلی دی اکسید کربن و ری هیتر سدیم مذاب به دو قسمت تقسیم می شود. نسبت فشار بین توربین ها به نحوی انتخاب می شود که هر دو نسبت فشار برابر داشته باشند. کاربر می تواند با تغییر پارامترهای مختلف سیکل، سیکل را به نحوی بهینه کند که به بیشترین توان و راندمان دست یابد.
ثبت ديدگاه