انرژی زمین گرمایی از سال ۱۹۶۰ برای تولید الکتریسیته مورد استفاده قرار می گرفت و در حال حاضر بیش از ۸۰ کشور از جمله ایران در مجاورت منابع زمین گرمایی می باشند. به طور معمول سه روش برای استحصال انرژی زمین گرمایی وجود دارد که شامل نیروگاه های بخار خشک (dry-steam plants)، نیروگاه های بخار فلش (flash-steam plans) و نیروگاه های سیکل باینری یا دوتائی (binary-cycle plants) می باشد.

نیروگاه های سیکل باینری همانند دو نوع دیگر از انرژی زمین گرمایی حاصل از فعالیت های طبیعی هسته مرکزی زمین استفاده می کنند که در آن انرژی حرارتی به انرژی مکانیکی و در نهایت انرژی الکتریکی  تبدیل می شود. نیروگاه های سیکل باینری از یک سیال کاری دوم با دمای جوشش بسیار پایین تر از آب استفاده می کند. سیال باینری که معمولاً یک هیدروکربن از قبیل ایزوپنتان یا یک سیال مبرد می باشد تحت یک سیکل رانکین متداول بهره برداری می شود و بنابراین یک سیکل بسته می باشد. سیال زمین گرمایی و سیال کاری از طریق یک مبدل حرارتی انتقال حرارت می کنند که در آن سیال کاری تبخیر ناگهانی می شود و توربین را به حرکت در می آورد و سپس سیال خنک زمین گرمایی به زمین بر می گردد.

در فایل موجود یک سیکل باینری بر اساس مدل مقاله سال ۲۰۱۳ که همراه آن می باشد و در آن چندین نوع سیکل باینری بررسی شده است مدلسازی شده است.

مشخصات فایل:

• شبیه سازی سیکل باینری (دوتائی)
• همراه فایل PDF مقاله
• فایل ترموفلکس مدل (نسخه ۲۳)